Birgitta Ohlsson...

سئوال از سوی نماینده پارلمان سوئد، بیرگیتا اولسون، ( نامزد شماره 2 حزب مردم درلیست انتخابات پارلمانی شهر استکهلم) که برای وزیر امورخارجه آقای یان الایسون طرح شده است
زنان محکوم به مرگ در ایرانطی 10 سال اخیر رژیم ایران بارها توسط سازمانهای مختلف سازمان ملل برای عدم رعایت حقوق بشر محکوم شده است.

سازمانهای حقوق بشری مانند عفو بین الملل و نگهبان حقوق بشر ، طی سالها گزارشات زیادی در مورد شرایط سخت حاکم بر کشور ارائه نموده اند

تعداد زیادی از فعالان اپوزیسیون و منتقدین رژیم به زندان افکنده شده اند.اتهامات عموما غیر عقلائی هستند. محکومیت ها برای گناهان جزئی علیه مقرارت ملایان بسیار شدید و بیرحمانه است. زنانی که از دستورات ملایان سرپیچی مینمایند، با مجازات بیشتری مواجه میشوند.
اخیرا یک بانوی ایرانی به اتهام زنا در اکتبر 2005 به مرگ محکوم گردیده است. مجازات از طریق سنگسار اعمال خواهد شد.
همچنین دادگاهی در تهران در ژانویه 2006 بانوی دیگری را به اتهام قتل به مرگ محکوم نموده است. او اعتراف نموده است که در مارس 2005 در یکی از پارکها ، یکی از سه مردی را که برای تچاوز به وی و یکی از بستگان نزدیکش تلاش مینمودند با چاقو به قتل رسانده است
با این پیش زمینه ها که برشمردم این سئوال را از وزیر امور خارجه مینمایم:

وزیر امور خارجه قصد دارد چه اقداماتی را برای توقف اجرای حکم اعدام این دو زن به عمل آورد؟

och på svenska:

Fråga från riksdagsledamot Birgitta Ohlsson, (kandidat nummer 2 på folkpartiets riksdagslista i Stockholms stad) ställd till utrikesminister Jan Eliasson.

Dödsdömda kvinnor i Iran

Under det senaste decenniet har den iranska regimen fördömts otaliga gånger av olika FN-organ för brott mot de mänskliga rättigheterna. Människorättsorganisationer som Amnesty International och Human Rights Watch har genom åren kontinuerligt avgivit rapporter om den svåra situationen i landet. Ett mycket stort antal oppositionella och regimkritiker sitter fängslade. Anklagelserna är ofta absurda. Straffen för lindriga förseelser mot mullornas påbud har varit hårda och brutala. Kvinnor som brutit mot påbuden straffas särskilt hårt.

Nyligen dömdes en iransk kvinna, till döden för äktenskapsbrott i oktober 2005. Straffet ska verkställas genom stening. En annan kvinna dömdes också till döden för mord av en domstol i Teheran i januari 2006. Hon erkände att hon knivdödat en av tre män som försökte våldta henne och hennes nära släkting i en park i mars 2005.

Mot bakgrund av detta vill jag ställa följande fråga till utrikesministern:
Vilka åtgärder tänker utrikesministern vidta för att stoppa dödsstraffen för de båda kvinnorna?